Dag 34: zondag 31 juli

Het is 08:45 uur, tijd om wakker te worden. Na het uitchecken zijn we richting Undara gereden. Onze eerste stop is bij Josephina Falls. Daar kan je zwemmen, maar dat hebben we niet gedaan omdat de rotsen heel glad zijn en je zo kan uitglijden. Ik vind de waterval heel mooi, maar wat wel jammer is, in deze tijd van het jaar, dat de watervallen minder krachtig zijn vanwege het droge seizoen dat het nu is, maar daar kan je niks aan doen. Volgende stop is Milaa Milaa Falls. Op het bordje stond: “Touristic Drive, Waterfall Circuit” en daarom gingen we eerst naar de Ellinjaa Falls. Dit is een waterval die er als een waterval eruit hoort te zien en dat doet ie dan ook, meer kan ik er niet over zeggen. Volgende halte is Zillie Falls. De wandeling erna toe was helemaal niks, maar dat maakt niet uit. Jammer was dat je de waterval niet zo goed kan zien omdat je er boven staat en niet eronder. Als finale kwamen we bij de Milaa Milaa Falls. Daar hebben mijn oom en ik gezwommen. Het was is niet zomaar koud, de vissen die in het water zwemmen, drijven in ijsblokken aan het wateroppervlak. Ik wilde eerst niet, maar die oom van mij bleef maar door zeuren dat ik in het water moest. Toen ik eenmaal in het water was dacht ik dat ik zou bevriezen, brrrrrrr! Na een paar foto’s ben ik maar het water uitgegaan. Daarna zijn we verder richting Undara gereden, hebben alleen onderweg geluncht en zijn langs de Millstream Falls gereden. Dit zijn volgens de kaart en het boek de breedste watervallen van Australië en worden daarom ook wel de “Mini Niagara” van Australië genoemd. Het landschap waar we door heen reden lijkt heel erg op de Ardennen, tenminste dat vind ik. Mijn oom zegt dat het nergens op slaat want er staat nergens een dennenboom. In Undara aangekomen hebben we ingecheckt en zijn naar de trein gelopen. Ik hoor jullie denken: “Een trein?????”. Ja een trein ja, we slapen vannacht in een oude treinwagon. Mijn oom en tante zeiden dat vroeger, toen ik er nog lang niet was, de treinen er zo uitzagen. Toen ik erin keek zei ik gelijk:” Ooh wat leuk zeg”. We gingen om 18:30 uur eten en jullie snappen natuurlijk wel dat ik deze kans om kangoeroe te scoren niet voorbij heb laten gaan. Na het eten zijn we even langs het kampvuur gelopen, maar dat was minder gezellig dan we dachten, dus naar ons eigen wagonnetje, koffiedrinken, verslag schrijven en slapen, want morgen gezond en vroeg weer op.