Dag 27: zondag 24 juli

Vanochtend relaxed opgestaan om 08:30 uur, even een ontbijtje en toen op verkenning in Litchfield National Park. Onze eerste stop was bij Magnetic Termite Mounds. Dat zijn heel veel termieten heuvels bij elkaar. Ik dacht dat ik van de week een grote gezien had, maar deze waren nog even iets groter. We hebben even met een buschauffeur/gids staan praten of hij iets wist over de heuvels. Hij zei dat de termieten alleen s’nachts werken en dat het ongeveer 1 inch ( = + 2,5 centimeter) per dag groeit zo’n heuvel. Hij vertelde ook dat je maar van de heuvel ziet en dat de rest onder de grond zit. Een van de grootste termietenheuvels, die wij gezien hebben is wel 50 jaar oud (zie foto). Volgende stop: Buley Rockhole. Dat is een soort van waterval met verschillende poolen er tussen. Het is een hele lage waterval die, zoals ik al net zei, in verschillende poolen verder gaat. Je kan daar zwemmen, maar het was te druk, daarom zijn we verder gereden naar Florence Falls. Dat zijn twee vette watervallen, zelfs nu in het droge seizoen. Zij zijn nog mooier dan de Buley Rockhole, want deze zijn veel spectaculairder. Daar kan je ook zwemmen en het was er rustiger. Dus hebben mijn oom en ik de zwembroeken aangetrokken en zijn het water in gedoken. Het water was in het begin een beetje koud, maar na een tijdje werd het wel lekker. Je kon op allerlei rotsen klimmen en dan ervan af springen. Ik heb dat gedaan, dat is echt gaaf. Ik ben van één van die rotsen afgedoken. Dat is best wel eng, want je weet niet hoe diep het water is, maar na een paar lange minuten heb ik het, nadat mijn oom mij overtuigd had dat het diep genoeg was, toch gedaan. Bij een andere rots ben ik er van afgesprongen, want dit was een paar meter hoger. Na een lekkere duik zijn we verder gereden naar The Lost City. Dat zijn zandstenen die op elkaar zijn gestapeld. Dat is best wel raar, want je zou denken dat het door mensen is gedaan, maar dat is niet zo. Het is in de loop der jaren door de natuur ontstaan. Hier hebben we gelijk geluncht en een kleine wandeling gemaakt. Als je daar rondloopt lijken het inderdaad net ruïnes van oude gebouwen, vandaar de naam The Lost City. Tolmer Falls is de volgende bestemming. Daar kon je alleen naar een uitkijkpunt lopen en terug. Helaas kon je daar niet zwemmen, want het is beschermd gebied. Deze waterval deed me denken aan een waterval in Canada. Dat was een nog spectaculairdere waterval dan de Florence Falls. We zijn ook heel eventjes bij Greenant Creek geweest om te kijken of ze daar nog een wandeling hebben. Er is een wandeling van 45 minuten maar we hadden daar geen tijd voor, daarom gaan we die morgen doen. De laatste halte was Tjaynera Falls/Sandy Creek. Onderweg daarna naar toe kwamen we een Emu tegen. Voor de mensen die het nog niet weten, dat is een soort van struisvogel. Het laatste gedeelte van de weg erna toe was nog veel vetter dan naar de Jim Jim Falls. Op een gegeven moment kwam en we bij een plas die 40 centimeter diep is en 10 meter lang. Bij dit soort dingen is mijn tante weer overbezorgd, maar daar trekken mijn oom en ik ons niks van aan. Dit moet je eigenlijk zelf mee gemaakt hebben, dit is zo gaaf, niet alleen maar voor kinderen van mijn leeftijd is het vet, maar ook volwassen mensen genieten hiervan. Dit is echt een avontuur. Vlak voordat we er waren, kwamen we een Dingo tegen, dat is een wilde hond die de Aboriginals hebben meegenomen. De wandeling erna toe was best wel lang. Onderweg kwamen we de Nederlanders tegen die we ook bij de slang tegen kwamen. De begroeiing langs deze route was veel mooier dan bij de wandelingen die we in Kakadu gedaan hebben. Er zijn allerlei varens, palmbomen en het is al met al veel groener. Volgens mij lijkt dit al een beetje op het regenwoud dat we straks in Cape Tribulition gaan zien. Het weer hier is ook iets aangenamer dan in Kakadu. Overdag is het lekker warm (32 à 33º C) en niet vochtig. Je gaat dus niet zo zweten als een otter en je loopt er niet zo plakkerig bij. ’s-Avonds daalt de temperatuur naar ongeveer 20º C. Op het informatie bord staat dat je er kon zwemmen. Bij de waterval aangekomen waren er maar 5 mensen, daar hadden we wel geluk mee. Helaas hadden we maar voor 15 min pret, want we moesten weer weg omdat we vóór donker terug bij de grote weg wilden zijn. Bij de plas zijn we er 3 keer door heen gegaan, 1e keer om mijn tante af te zetten aan de andere voor een filmpje, de 2e keer om terug te rijden en de 3e keer voor de grote film. De terugweg naar het huisje hebben we niks spannends beleefd. In het huisje hebben we na het lekkere eten zoals gewoonlijk gekaart.